Rozdział 2 – Goście

Wstałam koło 6.00. Tata siedział przy biurku pogrążony w głębokim śnie. Dziwne, zwykle wstaje o 4.30. Korzystając z okazji, że tata śpi, postanowiłam wybrać się na mały spacer.

Bez celu krążyłam po dachach budynków jakieś 2 godziny. Nagle przede mną wylądował helikopter. Wyciągnęłam pistolet. Nie miałam pojęcia kto siedzi za sterami.

- Ei, spokojne to tylko ja! - z kabiny wysiadł Bill, najlepszy kolega taty.

- Nie starasz mnie!

- Wsiadaj – rozkazał otwierając mi drzwi z drugiej strony.

- Serio helikopter? - zapytałam zapinając pasy

- Wiesz jaki jest Jack, chciał mieć pewność że nic ci się nie stanie – Bill uśmiechnął się. Tata czasem strasznie przesadza.

- Rozumiem go, ale helikopter to już lekka przesada. Coś się stało, że aż tak bardzo mu zależało bym trafiła do domu w jednym kawałku? - zapytałam z poirytowaniem

- Tego przekonasz się na miejscu.

Po kilku minutach byliśmy w bazie. Tata czekał na nas na lądowisku.

- Dlaczego mi nie powiedziałaś, że wychodzisz? - spytała dość spokojnym głosem, coś ma podejrzanie dobry humor.

- Spałeś, wyglądałeś tak uroczo, że nie chciałam cię budzić – powiedziałam wyskakując z helikoptera. - Serio akurat helikopter?

- To dla bezpieczeństwa – uśmiechnął się kiedy jechaliśmy windą

- Mam 16 lat! Umiem o siebie zadbać!

- Wiem, ale i tak się martwię. Nie chciałbym cię dopisywać do listy osób które odeszły i raczej nie wrócą...

- Jesteś STRAAAAASZNIE nadopiekuńczy!

- To po twojej babci

- Dziwne, ostatnio stwierdziłeś, że partnerstwo ci się udziela – mówię serio! Ostatnio suszył mi głowę opowieściami „Cóż to by było, jakby boty nie wróciły na Cybertron”.

- Uuu, gdyby udzieliło mi się do końca, nie dałbym ci żyć!

- Przeginasz trochę, chyba nie było aż tak potwornie? Zwykle kiedy o tym mówisz jesteś strasznie zadowolony...

- No nie wiem czy wychodzenie gdziekolwiek bez opieki Arcee byłoby dla ciebie fajne – tata znów się uśmiechnął, coś mi tu nie gra. Może się czegoś napił?

- Ale jednak za nimi tęsknisz – tata przytaknął – Pewnie dogadywały się z babcią

- Chciałabyś, nie wytrzymałyby razem w jednym pomieszczeniu nawet 5 minut!

- Zmieniam temat, po jakiego grzyba mnie tu ściągnąłeś? - spytałam

- Pamiętasz Miko?

- Mmm.. tak, a czemu pytasz?

- Cóż, mam zamiar odnowić naszą drużynę. Jak na razie udało mi się ściągnąć tylko Miko i jej syna.

- Ciekawie się zapowiada, szkoda tylko, że nie będę miała okazji poznać twojej ukochanej partnerki – zakpiłam kiedy dotarliśmy do holu.

W głównej części bazy czekała Miko z jakimś chłopakiem, to pewnie był ten jej syn. Cóż, spodziewałam się raczej małego chłopaczka, a nie dość przystojnego nastolatka. Hmm, nawet nie wiedziałam, że Miko ma syna.

- Agnes, ale ty wyrosłaś! - Miko przytuliła mnie z całej siły. - Ostatni raz kiedy cię widziałam byłaś jeszcze małą dziewczynką paradującą w sukience, a teraz no proszę! Jesteś potwornie podobna do matki, wiesz?

- Za to twój syn wcale nie jest do ciebie podobny – odparł tata

- Jak nie? Wykapana mama – Miko zmierzwiła chłopakowi włosy.

- Jasne, wmawiaj sobie! To jest kropka w kropkę Rick! - Jack i Miko kłócili się przez kilka minut. Jednak chłopak zaczął się do mnie uśmiechać

- Jestem Alex – powiedział całując moją rękę – Miło mi cię wreszcie poznać...

Ciąg Dalszy Nastąpi...

 ***

Yeah! Udało się, mam rozdział nie jestem beznadziejna!!! Chyba :/ 

PRZEPRASZAM, za tak cholernie długą nieobecność, zgubiłam ten chujowy zeszyt (jak ktoś czyta mojego aska to wie o co chodzi) 

Ale zeszyt się znalazł więc jest rozdział! :) 

Proszę o komy, bo ostatnio coś mało komentujecie (chodzi mi o "Marzenia się spełniają") :(

Żeby nie było że wymuszam! Komentując pobudzacie mnie do działania, wy moje kochane Autobociki :* 

Dobra, to na tyle. Miłego wieczorku :***

 Ps. Teraz komy mogą pisać też osoby które nie mają konta a czytają moje wypociny :P